Joshua Bell është një ndër violinistët më të njohur në botë, i dalluar për interpretimet e tij të jashtëzakonshme dhe për ndihmesën e tij në promovimin e muzikës klasike. Ai lindi më 9 dhjetor 1967 në Bloomington, Indiana, SHBA. Duke filluar që në moshë të hershme, ai tregoi një talent të jashtëzakonshëm për muzikën, duke fituar famë ndërkombëtare si solist dhe duke performuar në orkestrat më prestigjioze të botës. Bell luan në një violinë Stradivarius të vitit 1713, e njohur si “Gibson ex-Huberman”, një instrument i jashtëzakonshëm me një histori të pasur. Ngjarja në subway Më 12 janar 2007, Joshua Bell mori pjesë në një eksperiment social të organizuar nga gazeta The Washington Post. Ai performoi inkognito në një stacion metroje në Uashington D.C., duke luajtur me violinën e tij Stradivarius disa prej pjesëve më të bukura të muzikës klasike, përfshirë veprën e ndërlikuar të Bach-ut. Ngjarja zgjati 43 minuta dhe gjatë kësaj kohe kaluan më shumë se 1,000 njerëz. Pavarësisht nga performanca e tij e mahnitshme, vetëm disa persona ndaluan për të dëgjuar. Në total, ai mblodhi vetëm 32 dollarë nga kalimtarët, të cilët nuk e kuptuan se po dëgjonin një nga muzikantët më të shquar të kohës.
Joshua Bell, në eksperimentin e famshëm në metro, performoi me një violinë të jashtëzakonshme, një Stradivarius të vitit 1713, e njohur si “Gibson ex-Huberman”. Kjo violinë është një nga instrumentet më të famshëm në botë, me një histori të veçantë që daton mbi 300 vjet. Vlera e saj vlerësohet në rreth 3.5 milionë dollarë, një kontrast i madh me rreth 32 dollarët që ai mblodhi nga kalimtarët gjatë performancës në subway. Vetëm pak ditë pas performancës në subway, Joshua Bell mbajti një koncert në një sallë prestigjioze në Boston, ku çdo biletë kushtonte rreth 100 dollarë, dhe salla ishte e mbushur plot me admirues të tij. Të njëjtat pjesë muzikore që ai interpretoi në metro ishin pjesë e programit të koncertit, por këtë herë publiku e vlerësoi maksimalisht talentin e tij. ### Mesazhi shtesë Kontrasti midis dy ngjarjeve – një koncert i shtrenjtë dhe një performancë spontane në metro – përforcon idenë se mënyra se si vlerësojmë artin shpesh varet nga rrethanat dhe nga pritshmëritë tona, jo vetëm nga cilësia e tij. Kjo ngjarje mbetet një nga eksperimentet më të fuqishme sociale dhe artistike, duke nxitur reflektim mbi atë se si dhe kur ndalemi për të vlerësuar bukurinë përreth nesh. Kjo ngjarje shërben si një reflektim i fuqishëm mbi perceptimin, vlerësimin dhe rëndësinë e mjedisit në të cilin ndodhemi
. – Perceptimi dhe vlerësimi i bukurisë: Shumë njerëz nuk e njohën bukurinë e muzikës së Bell-it për shkak të vendit ku performoi. Në një sallë koncertesh, i njëjti artist tërheq mijëra admirues dhe bileta për shfaqjet e tij kushtojnë qindra dollarë. Por në një stacion metroje, bukuria dhe arti humbën në rutinën e përditshme.
– Nxitimi i përditshmërisë: Eksperimenti nxjerr në pah se sa shpesh njerëzit janë aq të zënë dhe të përqendruar në detyrat e tyre sa nuk arrijnë të ndalojnë për të shijuar momentet e vogla, të bukura që mund të ndodhin papritur.
– Konteksti dhe rëndësia e tij: Konteksti ku ndodh një ngjarje luan një rol të madh në mënyrën se si e perceptojmë atë. Një interpretim në metro nuk ofron të njëjtin prestigj dhe atmosferë si një koncert në një sallë madhështore. Ngjarja e Joshua Bell-it në subway është një kujtesë për të ndalur herë pas here dhe për të vlerësuar bukurinë dhe artin që mund të gjendet kudo, për sa kohë kemi mendjen dhe zemrën hapur për ta pranuar.
Leave a Reply