A e keni imagjinuar ndonjëherë një dhomë të mbushur me pajisje të vjetra arcade, konsola të rralla nga anembanë botës, televizione retro dhe lodra që zgjojnë nostalgjinë më të thellë? Ky nuk është një ëndërr e gamerëve — por realiteti i Astrit Begollit, i njohur ndryshe si “Polaki”, koleksionuesi më i madh i videolojërave në Kosovë dhe ndoshta në gjithë Ballkanin.
Astriti është nga Peja dhe dashurinë për lojërat elektronike e ka trashëguar që në moshë të vogël. Në vitet ’80, si shumë fëmijë të asaj kohe, e nisi rrugëtimin me lojëra arcade si Pac-Man, Galaga apo Phoenix. Ishte ajo magjia e sallave të lojërave që e ndalën kohën për të dhe që, më vonë, u shndërruan në një koleksion gjigant.
- Por ajo që e bën historinë e Astritit edhe më të veçantë është fakti që gjatë kohës së luftës në Kosovë, konsola e tij PlayStation me lojëra si Silent Hill u bë një lloj shpëtimi shpirtëror. Mes bombardimeve, Astriti, me një gjenerator dhe një TV retro, arrinte të shkëputej për pak çaste nga realiteti, duke u zhytur në botët virtuale që i jepnin fuqi për të vazhduar.Pas luftës, Astriti nuk u mjaftua me kujtime. Filloi të gjuante gjithandej për konsola të vjetra, lojëra origjinale, pajisje handheld dhe kompjuterë të hershëm 8-bit. Sot, koleksioni i tij numëron mbi 180 sisteme konsolash, duke përfshirë pajisje që edhe koleksionuesit më të mëdhenj në botë i kërkojnë me vite të tëra: Atari 2800 japonez, Funtech Super A’can nga Tajvani, Tomy Pyuuta Jr. nga Japonia — dhe lista vazhdon.
- Në “game room”-in e tij privat në Pejë, Astriti ka krijuar një muze të vogël për të gjithë ata që duan të prekin historinë e videolojërave. Raftet janë të mbushura me konsola nga çdo cep i botës, televizorë retro CRT, lodra arcade dhe detaje që tregojnë se ky pasion nuk është vetëm koleksion — por një trashëgimi kulturore që ruan kujtimet e një brezi të tërë.
- Më e bukura? Astriti e ndan këtë pasion me të tjerët. Vizitorët janë gjithmonë të mirëpritur ta vizitojnë “tempullin” e tij të videolojërave. Ata dalin prej andej me buzëqeshjen e një fëmije që sapo ka luajtur lojën e parë të jetës. Dhe kështu, nostalgjia nuk mbetet e mbyllur në kutitë e kartonit, por merr frymë, luhet dhe tregohet brez pas brezi.
Nëse ndonjëherë ju bie rruga nga Peja, mos harroni: diku në një shtëpi modeste gjendet një pasuri e rrallë — një udhëtim në kohë, me tingujt 8-bit dhe grafikët pixel-art që i dhanë jetë fëmijërisë sonë.Në fund të fundit, Astrit Begolli na kujton diçka të thjeshtë por të rëndësishme: disa gjëra vlejnë më shumë se sa një koleksion — janë kujtimet që na lidhin me to dhe historia që ato ruajnë për ne. Dhe për këtë, “Polaki” do të mbetet gjithmonë një legjendë e gjallë mes gamerëve.
Shikoni më poshtë videon ku Astrit Begolli ndan me ju detaje interesante për tempullin e tij!
